देवभूमी हिमाचल प्रदेशात 2

 #देवभूमि हिमाचल प्रदेशात २ 

                निजामाद्दीन स्टेशनवरुन उनाला जाणाऱ्या जनशताब्दी गाडीत दुपारी 3.30 वाजता पुढील प्रवास सुरु झाला. बैठे आसन 2 X 3 प्रकारे.

       चंदीगडला पोहचेपर्यंत सायंकाळचे सात वाजले. सर्व बॅगा प्लॅटफॉर्मवर उतरवल्या गेल्या. पुढील सोय पाहण्यासाठी साडू भाऊ आणि मुलं स्टेशनबाहेर गेले. बाकी सर्व कंपनी प्लॅटफॉर्मवर बाकांवर बसून गप्पांमध्ये रंगून गेली.

       चंदिगढ स्टेशन. कमालीचे स्वच्छ. विशेष म्हणजे परिसरात बहावाचे घोस फुलले होते . स्टेशनच्या शेडवर पक्षांची गर्दी झालेली होती. त्यांच्या आवाजात अनाउन्समेंटचे मंजुळ स्वर इंजिनचा आवाज मिसळत होता. सगळा परिसर अगदी स्वच्छ शांत मस्त वाटत होता. पंजाबी पोलीस प्लॅटफॉर्मवर फिरत होते.

      चंदीगडला हाॅटेल स्टारमध्ये तीन रुमची व्यवस्था झाली. काऊंटरवर आधारकार्ड आयडी प्रुफ वगैरे सोपस्कार पार पडले. जो तो आपापल्या रुममध्ये विसावला.

        जवळच ए के ट्रॅव्हल्स होते. टूर पॅकेजबद्दल तेथे चौकशी केली. मालक पंजाबी बंदा होता. रात्री उशीरापर्यंत नकाशा दाखवून त्याने पर्यटन स्थळांबाबत प्रवास मुक्काम समजावून सांगितले.

       मधेच एक फोन आला. ड्रायव्हर बरोबर पर्यटक वाद घालत होता. वाढलेल्या दिवसाचे पैसे देत नव्हता. त्याला आॅफीसमध्ये घेऊन ये असे हा पंजाबी बंदा सांगत होता. शेवटी त्याने दोन तगड्या बंद्यांना तिथे पिटाळले. त्यांच्या तावडीतून पैसे बुडवून निसटणे पर्यटकांना शक्यच नव्हते. एवढे सगळे होईपर्यंत आमच्यात चर्चा होत होती. रोहतक पाससाठी परवानगी काढावी लागते आणि तिथे जाण्यासाठी वेगळी गाडी करावी लागेल असे सांगितले. प्रवासाचा मार्ग समजावून सांगतांना त्याने सांगितले सात आठ वर्षे त्याने स्वतः त्या मार्गावर गाडी चालवली आहे. कोणी जेवायला सुद्धा विचारायचे नाही. खूप अनुभव घेतले तेव्हा हे आॅफीस उघडून बसलो आहे. आॅफीसबाहेर बघितले तर गाड्याच गाड्या पार्क करुन ठेवलेल्या होत्या. वीटांची भिंत. मोठा परिसर. जमीनीवर वीटा बसवलेल्या होत्या. शेवटी ठरले. नऊ आसनांची गाडी देतो असे कबुल केले. सकाळी सहाला निघण्याचे ठरले. रात्र बरीच झाली होती. अलार्म लावून पहाटे पाच वाजता उठून आवरुन निघण्याचे ठरले आणि सगळे निद्रेच्या अधीन झाले.

@विलास आनंदा कुडके